هیچ اندوهی به اندازه اندوه ارتحال پیامبر گرامی اسلام(ص)روح مسلمانان را نیازرد و اسلام ثلمه ندید و جامعه اسلامی رنگ ماتم به خود نگرفت!چرا که پیامبر اعظم(ص)آورنده آخرین مکتب الهی یعنی اسلام بوده و مسلمانان تجربه جانشینی بزرگ فرستاده خدا زا نداشته و همانگونه که در شایعه حاشیه غزوه احد از شدت نگرانی شهادت احتمالی پیامبر(ص)گمان بر ختم ماجرا و شکست اسلام داشته و موجب نزول وحی الهی را فراهم کرده بودند با این مضمون که اگر محمد(ص) نیست،خدای محمد(ص) هست!اینبار نیز رحلت پیامبر(ص) را برنتافتند و بسیار نگران بودند و اصرار بر کنار نهادن امام علی(ع)به جرم جوانی و... و انتصاب غاصبانه خلیفه ای پیر، در اصل سوءاستفاده از همین نگرانی عمومی در یک عملیات روانی بوده است!
شهادت امام حسن مجتبی(ع)نتیجه اولین تجربه خیانت خواص در صدر اسلام و ناشی از تنهایی محضی است که بواسطه این خیانت ها و خودفروشی فرماندهان میادین جنگ با معاویه و نهایتاً صلح تحمیلی آن امام همام اتفاق افتاد و با خیانت و دشمنی خانگی کامل شد!این خیانت و دریوزگی نتیجه همان زاویه ایست که با اندیشه ها، عدالتها و سیاستهای داخلی و خارجی حکومت امام علی(ع)ایجاد کرده بودند!
شهادت امام رضا(ع)حاصل غربتی کشنده و فریبنده ناشی از نفاق و خدعه عباسیان در حکومت مامون عباسی است که با تغییر مفاهیم واژه ها،امام را با عنوان ولایتعهدی از مدینه به مرو تبعید و در کاخ خود زندانی کرده و با تمام قوا معظم له را تحت نظر قرار داد و نهایتاً به دلیل مواجهه با ناکامی های مکرر،پرده از چهره خبیث خویش بر انداخت و عریان به جنگ با امام تن در داد و وقیحانه او را به شهادت رساند.
این سه ثلمه عظیم را غمگنانه به پیشگاه حضرت بقیه الله الاعظم آقا امام زمان(عج) تسلیت عرض می نمایم.
